Eerste ervaringen van Suriname en mijn stage!

Dag Allemaal,

Hier dan mijn eerste blog vanuit het warme Suriname. Drie weken geleden alweer kwam ik aan in Suriname. Vanuit het vliegveld zijn we naar het huis gereden waar ik verblijf. Ik woon in een studentenhuis met in totaal plek voor 12 studenten. Op dit moment wonen er 11 mensen en is het erg gezellig. Ik heb een eigen kamer in het huis inclusief badkamer en keukentje. Het bevalt heel goed en ook is er genoeg te doen voor de Nederlandse studenten hier. Elke donderdag, vrijdag en zaterdag zijn de clubs hier open. Genoeg mogelijkheden voor het vieren van een feestje dus.

Suriname als land bevalt me goed. De natuur is mooi, de mensen zijn vriendelijk, gastvrij en erg behulpzaam. Wel merk je dat de economie de laatste jaren niet goed draait in Suriname. Veel gebouwen in de stad zijn vervallen en er zijn relatief veel zwervers in Paramaribo.

Wat heel fijn is dat het altijd warm is in Suriname. Dit was, zeker in het begin, wel even wennen. Na een kleine wandeling of fietstocht zweet je al snel veel. Al helemaal als de zon schijnt. Dan is het echt tropisch warm en is het ook noodzakelijk om de zonnebrand met factor 50 goed te gebruiken. De warmte leert me ook begrijpen waarom (de meeste) Surinamers alles heel rustig en relaxed aanpakken. Het motto wat hier geldt is 'No spang'. Dit betekent: maak je niet druk. Anders krijg je het alleen maar warm en wordt je ook nog is moe. Deze mentaliteit is overal in het land te merken. Haast hebben en ongeduldig zijn roept alleen maar frustratie op en is dus zinloos.

Naast het chille leven moet er ook nog stage gelopen worden. Dat was namelijk ook de reden om voor een half jaar naar Suriname te vertrekken. Mijn stage begon met een kennismakingsgesprek. Hierin kregen wij de basis regels uitgelegd en ook zijn er afspraken gemaakt. Ik begin op de afdeling chirurgie en wissel op de helft naar de acute zorg afdeling. Op dit moment probeer ik ook nog te regelen om 1 of 2 weken op de operatiekamer stage te mogen lopen. Dit lijkt me namelijk erg interessant en leerzaam.

De eerste stagedagen op de afdeling chirurgie waren vooral heel erg wennen. Er is enorm veel personeel op de afdeling. Met name zijn er veel Surinaamse studenten. Er is hierdoor af en toe een uurtje gewoon niks te doen. Het komt ook regelmatig voor dat één van de personeelsleden de oogjes even dichtdoet. Ze doen dit gewoon als ze op een stoel zitten die op de gang van de afdeling staat. Best een raar gezicht als je dit voor het eerst ziet. In Nederland zou je dit namelijk echt niet voor kunnen stellen.

De andere cultuur, de warmte, de manier van omgang en ook de kwaliteit van de zorg in Suriname is een wereld van verschil met die van in Nederland. Qua omgang zijn Surinamers erg direct naar elkaar. iets vragen doen ze vrijwel altijd op een dirigerende manier. Daarnaast is het ook nog zo dat er veel verschillende rangen zijn binnen het team. Het personeel dat gediplomeerd is en de meeste ervaring heeft neemt de leiding en stuurt iedereen aan. De leerlingen die bijvoorbeeld pas net zijn begonnen met de opleiding moeten dan alle 'rot' klusjes doen. In het begin had ik ook niet echt aanspraak met mijn Surinaamse collega's. Gelukkig begint dit wel steeds meer te veranderen en merk ik dat ik mij aanpas aan de manier van werken. Ik doe mijn eigen ding en heb het naar mijn zin. Ik ben elke dienst wel even van de afdeling af om patiënten van en naar de operatiekamer te brengen. Zo blijf ik bezig en ga ik mij niet vervelen. Het is namelijk geen probleem om gewoon het merendeel van de dienst op een stoel te zitten. Dit doet ongeveer 8 van de 10 personeelsleden namelijk wel. Ik heb gemerkt dat de diensten dan wel erg lang duren. Daarom ben ik toch liever bezig met de taken die wel gedaan moeten worden. Dit is soms nog best een uitdaging. Het komt geregeld voor dat de benodigde materialen voor bijvoorbeeld de wondzorg niet op voorraad zijn. Je krijgt dan van je begeleider te horen dat je maar wat moet improviseren. Het protocol is dan totaal niet te volgen en je probeert er dan maar het beste van te maken. Dit is af en toe wel lastig maar ook weer leerzaam. Je moet roeien met de riemen die je hebt en je leert creatief te zijn.

Conclusie: De eerste drie weken vliegen voorbij en ik heb al ontzettend veel meegemaakt en geleerd. Ik woon voor het eerst op mijzelf en red me toch aardig terwijl ik ver weg van mijn huis, familie en vrienden ben. De aankomende tijd ga ik mijn 1e tripjes maken en daarvan zal ik ook de filmpjes en foto's delen. Ik streef ernaar om elke twee weken een blog te schrijven. Mocht je vragen hebben stel ze gerust via app, Facebook, dit blog of iets anders.

Groetjes,

Jelmer.